Een onvergetelijke opticien

Aandacht en koffie
Een oudere dame is zojuist de winkel binnen gekomen, zonder duidelijke reden. Ze toont trots haar bril met een veelkleurig montuur. En zegt verder: “Ik heb hier heel veel kopjes koffie gedronken”.
We bevinden ons in “Paul Bas Optiek”, aan de Linnaeusstraat in Amsterdam-Oost. Op de hoek met de Domselaerstraat. De deur van de zaak staat open. Ik zie een licht en overzichtelijk interieur, met rekken vol brillen tegen de wanden. Eigenaar, Khalid Davoodi, helpt een ouder echtpaar met de keuze van een montuur. In alle rust. Met veel aandacht.

De naam “Paul Bas optiek”
Waarom die naam, Paul Bas Optiek? Meer dan 90 jaar geleden is Paul Bas hier als opticien begonnen. Later opende hij een tweede vestiging op de Rozengracht, “Bas Optiek”.
Zijn medewerker, Langerhorst, nam Paul Bas Optiek over en vervolgens diens zoon. Die was hier geboren en woonde in het achterhuis. De naam bleef onveranderd. In 2006 nam Davoodi de zaak over.

Smaak
Bij deze opticien kun je terecht voor veel soorten brillen en glazen. Davoodi koopt monturen in naar eigen smaak. “Ik ben altijd op zoek naar nieuwe dingen”. En, zegt hij: “Misschien is mijn smaak heel goed. Want wat ik koop, wordt ook hier verkocht”.

Beroepsbrillen
“Ik heb ook bijzondere glazen, die weinig opticiens hebben. Naast gewone, enkelvoudige en multifocale brillen heb ik brillen voor verschillende beroepen, bijvoorbeeld voor piloten en loodgieters. Ik doe de metingen en dan ga ik de glazen speciaal bestellen”. Trots vertelt hij dat hij zelfs een keer een speciale bril heeft laten maken voor iemand met migraine. Binnen anderhalve maand was 50% van de pijn weg, zei die klant.

Doorverwijzingen
Dat zijn klantenkring ruim is, is niet verwonderlijk. Mensen die verhuisd zijn naar Almere, Zaandam, Uithoorn, e.d. komen bij hem terug. Maar ook worden mensen door de huisarts of het ziekenhuis naar hem doorverwezen.

Onvergetelijk
Dat Davoodi geliefd is, blijkt uit opmerkingen van klanten. Hij neemt post van de buren aan en krijgt dagelijks bezoek van buurtkinderen. Maar het mooiste voorbeeld is zijn eigen verhaal, dat een oudere man herhaaldelijk om een leesbril kwam. De man bleek Alzheimer te hebben, en Davoodi deed steeds alsof hij hem een bril verkocht, waarna de klant weer tevreden vertrok. Een jaar later, toen de man was overleden, kwam diens echtgenote in de winkel om Davoodi te ontmoeten. De man had door zijn ziekte zijn vrouw en kinderen niet meer herkend, maar hij was tot het laatste moment zijn opticien niet vergeten.