Klantencontact in de jaren '30

Bij de rijke klanten ging bediende Albert Rijlaarsdam iedere dag langs om het ingevulde bestelboekje op te halen, de armere klanten bestelden maar eens per week boodschappen. In de kruidenierszaak werd de bestelde waar bij elkaar gezocht en vervolgens werden de boodschappen bezorgd. Het was de normaalste zaak van de wereld waar geen extra kosten voor werden berekend. Er kwamen ook wel klanten in de zaak zelf kopen, die woonden dan echt vlakbij. Aan de overkant woonde bijvoorbeeld de vrouw van een leraar, met veel airs vroeg ze in de winkel de baas te spreken: "ik wil even alleen met Johan spreken" en vervolgens vroeg ze om uitstel van betaling want ze barstte van de schulden.

Het bestellen van de boodschappen kostte aardig wat tijd, sommige klanten verwachtten dat alle buurtnieuwtjes, het wel en wee van de familie Raadsheer en hun eigen zorgen en politieke meningen ook gespuid konden worden. "Oop het laatst werd het net familie, onopgemerkt 3 maanden dood liggen kon toen niet". Albert Rijlaarsdam herinnert zich een klant die hem regelmatig erop uit stuurde naar de bank van Lening om sieraden te verpanden, zodoende kwam haar echtgenoot er niet achter dat ze schulden had.

Een andere keer werd hij door een vrouwelijke klant uitgenodigd om de stoel te bewonderen die ze zojuist voor haar verjaardag had gekregen, hij moest er in gaan zitten en vervolgens kwam mevrouw bij hem op schoot zitten om te demonstreren hoe comfortabel de stoel was. "Ik was zo groen, snapte helemaal niet wat ze wilde, werd alleen maar heel warm en was ook nog zo onnozel om het voorval aan mijn baas te vertellen. De vrouw van de baas besloot meteen dat ik nooit meer naar die klant mocht gaan.