De zoon van de schoenmaker herinnert zich de Transvaalbuurt in de jaren na de oorlog. 'De mensen bezaten toen maar één of twee paar schoenen.'
Met:
Na de oorlog waren er heel wat schoenmakerijen in de Transvaalbuurt. Naast de zaak van mijn vader in de Pretoriusstraat 93 (5 personeelsleden) had je nog bedrijven op het Krugerplein, Transvaalstraat, Vrolikstraat enz. Zelfs naast ons, op nr.91 was een schoenmakerij, de zaak van Martin Ekelschot, die 12 mensen in dienst had.
De mensen bezaten toen maar één of twee paar schoenen. Nieuwe schoenen waren duur dus werden ze gerepareerd als ze kapot waren.
In Den Haag was een schoenmakersvakschool. Er waren toen 15000 kleine en grote schoenmakerijen in Nederland . Tegenwoordig zijn er nog maar 900 à 1000 bedrijven.
De jaren na de oorlog waren veel dagelijkse dingen amper te krijgen. Brood, suiker, meel, thee en koffie maar ook textiel waren op de bon. Mijn moeder haalde die bonnetjes in een gebouw tegenover de Bonifatiuskerk. Er stond op die bonnetjes voor welk artikel het bedoeld was om hamsteren te voorkomen
bron: www.geheugenvanoost.nl
Bijdragen
AMReacties (3)
Reacties (3)
Bas
mijn ouderlijk huis staat op deze foto krugerplein boven de stomerij 1hoog
De zoon van de schoenmaker
Wij zongen als we langs de schoenmaker in de Pretoriusstraat liepen:
"Stikwerk los.
Komt U even binnen.
Op kleine reparaties
kan gewacht worden.
spiegel
mijn reactie van 16.11.2013 is verwijderd?