De reuk van de handel.

Hoewel de oorspronkelijke naam “Houtkopersdwarsstraat” was, kende iedereen dit straatje onder de naam Vissteeg. De lucht boven deze steeg had elke dag en nacht een zilte smaak. De stadsreiniging kon nog zo goed schoonmaken (elke avond werd de straat schoongespoten, een uur lang, de keien bleven vettig en kleverig). De straat dankte haar bijnaam aan de vele vis die hier te koop werd aangeboden. Elke dag, voor dag en dauw, gaan de viskooplieden op stap. Met een visauto, als zo’n nieuwerwets vehikel tenminste beschikbaar was, of anders met de eerste trein. De vis werd daardoor elke dag vers aangeleverd. De soggerim, de handelaren uit de steeg, kopen in met kennis en voorzichtigheid. Het is een ongeschreven wet, dat in de Vissteeg ’s avonds nooit vis mag worden overgehouden. Elke avond moet het pakhuisje leeg zijn, en elke ochtend moet er verse vis op de stallen en kramen liggen. Liever tien vissen te weinig dan één te veel.
De vishandel werd eeuwenlang in deze buurt bedreven. De zoute lucht van de verse zeevis hoorde bij de huizen. Dat valt ook af te leiden uit de familienamen: Visschraper, Visjager, Vis, Van der Bokke, Kuit, Schelvis, Waiszvis. Locher, Poons of Haringman.

Uit: Meyer Sluyser – Amsterdam, je hebt een zoute smaak. N.V. Het Parool, Amsterdam. 1964, blz. 97 e.v.