LARA: Afro Cosmetics, Parfum en Cosmetica

Mooie auto’s
Eigenlijk wilde Naveed Ahmad(1976) schoenenontwerper worden. Aan de modeacademie in zijn geboortestad Gujranwala, een van de grootste steden van Pakistan, haalt hij zijn diploma. Zoals veel andere Pakistani, droomt hij ervan om naar Europa te gaan. Zijn oudere broer waagt als eerste de sprong. Via internet heeft hij een Nederlandse vrouw leren kennen waarmee hij uiteindelijk trouwt. En zo komt hij in Nederland terecht, in een stad die IJmuiden heet. Op zijn 23ste gaat Naveed hem achterna. ‘Wat viel je het eerste op in Nederland’ vraag ik hem. Naveed lacht verlegen ‘het was zo schoon’. Het is goed dat hij erbij zegt ‘op Schiphol’. ‘En verder?’ vraag ik. ‘Mooie auto’s’ zegt hij ‘heel veel mooie auto’s’. Totdat hij zelf een eigen woning vindt, woont hij zolang bij zijn broer in. Zijn broer zorgt ook voor werk. In Amsterdam, in de Albert Cuypstraat, bij Pakistani die een winkel hebben in cosmetica en haarproducten. Daar leert hij het vak. Voor de Nederlandse taal gaat hij twee jaar naar school, s avonds.

Zomer en winterhaar
Als Naveed voldoende geld gespaard heeft besluit hij in 2005 om een eigen winkel te beginnen. Eenzelfde soort winkel als waar hij gewerkt heeft. Dat hij de Javastraat kiest komt omdat daar nog niet zo’n winkel is. Zijn spullen betrekt hij van een Pakistaanse groothandel, net zoals zijn baas in de Albert Cuypstraat deed.
Als ik de eerste keer de winkel binnenkom, is een Surinaamse vrouw van begin dertig net bezig om een extension te kopen. ‘ In de winter’ vertelt zij ‘koop ik een extension in mijn eigen kleur haar, maar in de zomer wil ik wat fleurigers, bijvoorbeeld licht blond of rood’. Ze giechelt en wijst een knalrode extension haar. ´Die is volgens mij niet van echt haar´ zeg ik. ´Dat klopt, die is ook veel goedkoper, echt haar is duur´ verzucht ze ´maar het is wel beter voor je haar´. Uiteindelijk koopt ze twee pakken extension van twee meter lang. Ze gaan twee maanden mee.‘ Al die tijd was ik mijn haar niet, want anders gaat het te veel klitten’ vertelt ze. ‘Hoe veel kosten ze eigenlijk?’ vraag ik. ‘25 euro het stuk en dan komt daar natuurlijk nog eens de kosten van de kapper bij´. ‘De kapper?’zeg ik verbaasd ’Hoeveel kost die dan?’. ‘Zestig euro’ antwoordt ze. Ik reken uit. Al met al is ze dus 110 euro kwijt.

Extensions
Als zij afgerekend heeft, laat Vaneed mij de verschillende soorten extensions zien. Hij toont mij de dunne banden – hij spreekt over naden - met daaraan de haren. De lengte van de haren kunnen variëren van één tot twee meter. Je hebt ze zelfs nog langer. De kleuren zijn zwart, bruin, blond en rood, in ik weet niet hoeveel kleurschakeringen. De hele achterwand van de winkel hangt ermee vol. ‘Waar ze vandaan komen?’. ’Uit China’. Het duurste pak extension dat hij verkoopt kost 50 euro. Surinaamse en Afrikaanse vrouwen zijn de grootste afnemers van de extensions. De Marokkaanse jonge vrouwen die langs komen kopen vooral extensions met clipjes aan de naden, zodat je de extensions tijdelijk kunt aanbrengen, voor een paar uurtjes als je naar een feestje gaat. De laatste twee jaar is Brazilian Hair heel populair. ‘Het is overigens uitgevonden door een Indiase vrouw’ zegt Vaneed lachend. ‘Wat is er zo bijzonder aan?‘ vraag ik hem. ‘Je kunt de haren zelf verven’ en hij laat mij een model zien dat hij zelf bruin geverfd heeft. Alleen aan de naad kan je zien dat de oorspronkelijke kleur zwart was. Bovendien worden deze extensions per baan verkocht.

relaxen
Naveed verkoopt niet alleen extensions, maar ook bijvoorbeeld Olive Oil, voor het glad maken van kroeshaar. Een Ghanese vrouw koopt het. Als ik met haar een gesprek aanknoop over de Olive Oil begrijp ik in eerste instantie niet waar ze het over heeft. Zij heeft het over relaxen.’Ze noemen het ook wel straiten’ vertelt zij, als ze ziet dat ik het niet begrijp ‘maar ik heb het altijd over relaxen’. Als ik er om vraag doet ze het doosje open dat ze net gekocht heeft. Ik begrijp dat je als een scheikundige eerst zelf allerlei chemicaliën moet mengen. Daarna moet het mengsel 40 minuten intrekken en dan zit je haar weer glad. Maar je kunt het niet meer kammen of wassen. ‘Hoe doe je dat dan met knippen’ vraag ik haar. ‘Ik laat mijn haar nooit knippen’ zegt ze verbaasd ‘ik punt het alleen maar bij’. ‘En,’ waarschuwt ze, ‘je moet één ding nooit doen: in de regen lopen!.’Dan is alle moeite voor niets geweest...’ Ze vertelt mij dat het probleem van relaxen wel is dat als je er eenmaal mee begonnen bent, je er niet meer zo mee kan ophouden. Ontkroezen, relaxen, het kan ook al bij kinderen. Pretty just for me, Beautiful Beginning, Pretty ’n Silky staat er op de uitnodigende potjes te lezen. Oudere dames met grijs kroeshaar kunnen terecht bij Gentletreatment. En dan heb je natuurlijk nog de mannen. Die doen niet aan relaxen. Hun korte haar moet juist weelderiger gaan krullen. Texturize heet dat. Voor de sportieve vrouw met kort haar is er Scurl. Dat doet hetzelfde.

Cricket
Naveed heeft niet alleen op gebied van haar en cosmetica alles wat een Nederlandse winkel niet heeft, hij verkoopt bijvoorbeeld ook een speciale krultang. De gewone krultangen die Blokker verkoopt worden niet heet genoeg voor zijn klanten. Zijn krultang wordt extra heet, 230 graden. Ook zijn föhn met een speciale kam – zo’n metalen – om door kroeshaar te komen zul je ook niet snel in Blokker vinden. Hij heeft veel vaste klanten die overal uit de stad vandaan komen. ‘Alleen Pakistaanse vrouwen komen hier nooit’, zegt hij trots ‘onze vrouwen hebben mooi haar’. Terloops vraag ik hem hoe hij aan de naam Lara voor zijn winkel komt. Is het de naam van zijn dochter, zijn vrouw, zijn moeder en heel misschien – je weet het maar nooit – heeft hij ooit daar in een tropisch warme zomernacht in Pakistan de film Zhivago gezien met Lara, de geliefde van dokter Zhivago, in de verkoelende witte sneeuw? ‘De winkel is vernoemd naar Brian’ zegt hij stralend. Als ik hem verbaasd aan kijk, zeg hij ‘Brian Lara, de grootste cricketer ooit. De captain van het West-Indische cricketteam. Ik heb hem een paar keer zien spelen, toen ik nog in Pakistan woonde, in het internationaal cricketstadion van Gujranwala, het Jinnah Stadium’.

Zes dagen in de week
Aan ontspanning komt hij tegenwoordig nog maar weinig toe. Hij werkt zes dagen in de week. Al met al vaak weltwaalf uur. Alleen op zondag heeft hij tijd en die besteed hij voornamelijk aan zijn vrouw, die hij op vakantie in Pakistan heeft leren kennen en aan zijn twee kinderen. Sinds anderhalf jaar heeft hij epileptische aanvallen. ‘Van de stress’ zegt hij. ‘Ik ben voortdurend bezig met rekeningen, of ik die wel kan betalen, of de omzet niet te veel daalt’.
Zijn winkel huurt hij van de “Beheermaatschappij van vaste Activa” oftewel de BVA. Voor1500 euro per maand. Daarvan krijgt hij 250 euro btw terug. Hoeveel vierkante meter de winkel precies telt weet hij niet. Van de Javastraat winkelvereniging is hij maar een jaar lid geweest. ‘Ze deden te weinig’. Maar wat hij precies miste, wordt niet helemaal duidelijk. Tevreden over de Javastraat is hij niet: ‘er zitten hier veel te veel buitenlandse slagers en groentezaken, er zouden meer Nederlandse winkels moeten komen’.’Is het je tegengevallen het eigen ondernemerschap?’ vraag ik. ‘Ja, maar ik probeer het vol te houden’.

‘Of hij nog wel eens aan zijn oude liefde denkt?’ vraag ik. Even straalt hij. ‘Als er iemand binnenkomt, kijk ik altijd even naar beneden. Het is verbazingwekkend hoeveel verschillende schoenmodellen er bestaan’ zegt hij. Daar kan hij met zijn extensions niet tegenop.