Tabak is het kruid der tevredenheid

Martien: “Mijn vader is vanaf 1933 begonnen in de sigarenhandel. Hij had daarvoor al bij verschillende bedrijven gewerkt, waaronder een traiteur in Maastricht en hij heeft een eigen poelierszaak in Eindhoven gehad. Maar de sigaren interesseerden hem, het was een baan die hij alleen aankon, zonder de hulp van zijn vrouw, die het moeilijk genoeg had met het gezin. En daarom is hij vertegenwoordiger in sigaren geworden, eerst bij Abonnee en later bij Velasquez. In 1950 is hij samen met een vriend een sigarenfabriekje gestart in Veldhoven, genaamd : "De Schenker".

Als Martiens vader besluit om weer een eigen winkel te beginnen wordt er gezocht naar een geschikte locatie. Het hele gezin, bestaande uit acht kinderen denkt mee over het logo voor de winkel. Een geschikte locatie wordt uiteindelijk gevonden op de Burgemeester de Vlugtlaan 178 en de zaak wordt op 12 juni 1954 geopend. Martien: “de slogan in die tijd was ‘tabak is het kruid der tevredenheid’, iets wat je nu niet zo snel meer kunt zeggen. Maar toen waren de gevolgen van roken nog niet zo goed bekend. De winkel kreeg als naam Heroka, een afkorting van: " Hesseling Rook Artikelen.”
De zaak was volgens Martien een echte buurtwinkel. Er was een vaste klantenkring en men kende elkaar. Martiens vader had daarnaast als één van de eerste winkeliers in die buurt een telefoon. “ ‘s Avonds kwamen de collega’s van andere winkels hun bestellingen bij ons doorbellen. We waren echt een aanspreekpunt van de hele buurt.”

Wat Martien zich verder nog goed kan herinneren zijn de artikelen en bijartikelen die verkocht werden. “We waren een echte sigarenspeciaalzaak, met een uitgebreid assortiment. En als een klant om een ander product vroeg wat wij niet hadden, dan probeerde we dat dezelfde dag nog te regelen. Naast Hajenius, een sigarenspeciaalzaak dat nog steeds bestaat, haalde Heroka een topomzet. Sigaretten werden ook verkocht, maar mijn vader verkocht tien keer liever een sigaar dan een sigaret. Ook waren de bijartikelen in die tijd al belangrijk. In de winkel zat bijvoorbeeld een postagentschap van de PTT, we deden mee aan de voetbaltoto, verkochten weekabonnementen van de gemeentetram en daarnaast nog een hoop aanverwante rookartikelen.”

Op de foto’s die Martien heeft bewaard is goed te zien hoe de sigarenzaak er uit heeft gezien. “Aan de buitenkant had je toentertijd nog sigarettenautomaten. Deze werden na sluitingtijd aan de gevel opgehangen zodat mensen altijd aan sigaretten konden komen. Op een gegeven moment hingen er wel zeker vier automaten naast elkaar. En er stond altijd een wisselaar bij, een man die geld kon wisselen. Die had zo zijn eigen klantenkring.”

Martien deed niets liever dan in de winkel helpen en stond meteen na schooltijd in de winkel. Omdat Martien technisch inzicht had, begon hij met de reparatie van aanstekers. Hij had een klein werkplaatsje in de winkel. Na zijn verdere studie heeft Martien lang nagedacht om de winkel van zijn vader over te nemen. “Ik heb er serieus aan gedacht. Maar ik zat toentertijd in Eindhoven. Ik was getrouwd en besefte me dat een winkel wel een hele intensieve aangelegenheid is, je bent er 24 uur per dag mee bezig. Daarom heb ik besloten om de winkel niet over te nemen.” Daarom is de winkel op 1 mei 1969 door een andere eigenaar overgenomen. Martien is uiteindelijk leraar geworden. Maar de winkel met het kruid der tevredenheid zal hij nooit vergeten.