Samen boodschappen doen

Tijdens de voorbereidingen van de tentoonstelling heb ik de Javastraat leren kennen. Ik heb onbekend eten ontdekt, prachtige pennen, heerlijke vis , zowel bij de Volendammer Vishandel als bij Vis Mediterranee Op 2 april tref ik Nevin Ozütök op het zonnige terras bij Mustafa waar het museum tijdelijk te gast is. Nevin is wethouder in Oost en onder andere verantwoordelijk voor de winkelstraten. We hebben elkaar leren kennen in het bestuur van het Verzetsmuseum en we zijn al een aantal jaren bevriend. Vandaag gaan we samen, zoals we dat al wel vaker gedaan hebben, op pad in de Javastraat.

Maar eerst een koffie op het terras bij Mustafa’s. Mustafa kent Nevin en haar familie al lang. Nevin groeide op in de Indische buurt. Mustafa weet nog hoe vroeger iedereen achter of boven de winkel woonde. Mustafa heeft zijn buurman Arie van de dierenwinkel nog geholpen met het doorbreken van zijn zaak. “Hier douchten jullie zeker? En was dat je slaapkamer?”. Toen Mustafa in de buurt kwam wonen, had hij geen douche. Hij ging naar het badhuis, nu een grand café. “Tien minuten mocht je maar douchen”, dan werd er op de deur gebonsd.

Etalages

Nevin heeft een tas met kleren die gerepareerd moeten worden bij zich. We gaan naar Asgül kledingreparatie. Hij zit ook al zo’n 20 jaar in de straat, is eigenaar van het pand. In 2006 is alles verbouwd. Langzamerhand wordt de hele straat opgeknapt en er zitten altijd wel een paar winkels tijdelijk in een keet. Vroeger was Asgül meer een atelier, met een kleine zijdeur. Het grootste deel van de omzet kwam van het vermaakwerk voor chique kledingzaken in de P.C. Hoofstraat, Kalverstraat en Cornelis Schuytstraat. Dagelijks rijdt er een busje van Alkan door de stad. Sinds de verbouwing is het werk vanuit zuid en centrum gebleven, maar het aantal klanten uit de buurt is verdubbeld, doordat de zaak uitnodigender is geworden. Het stadsdeel heeft een stalen plaat gesubsidieerd zodat ook invalidenwagens de zaak in kunnen. Asgül vraagt lachend aan Nevin of hij ook zijn etalage moet veranderen. Tijdens de opening van Buurtwinkels is een grote delegatie uit de Javastraat naar het Amsterdam Museum gekomen waar ook een bijeenkomst was waar ze spraken met elkaar en met de wethouder over de aanpak van hun straat. Nevin had toen gezegd dat ze het zo jammer vond dat veel winkeliers alleen hun komkommers en tomaten tonen op en aan de straat en dat hun bijzondere producten zo ver achter in de winkel staan. Asgül had al langer zijn etalage ingericht met oude Singer naaimachines. Binnenin staat een rij moderne industriële machines en een bord met allerlei kleuren naaigarens. Tot de verbouwing woonde Asgül ook boven de zaak, inmiddels niet meer.

Even verderop schrikt ik van het plakkaat Te Huur op het raam bij City Silks van Suraj Joshi. We hebben een film gemaakt over zijn zaak, die draait op de tentoonstelling. Hij heeft een aantal jaren geleden bewust gekozen voor de Javastraat maar echt goed gaat het niet. Zijn sari’s en stoffen zijn niet goedkoop en de mensen uit de buurt zijn niet erg rijk. Voor zijn klanten die van buiten komen, zijn de hoge parkeertarieven en de strenge aanpak van het de parkeerwachters een bezwaar. De andere zaken van het familiebedrijf City Silks zijn in eigendom. Als huurder voelt hij zich toch minder gebonden aan de straat dan Asgül. Bovendien heeft hij al weer een ander plan: een grote zaal voor bruiloften en feesten voor de Indiase gemeenschap.

Vislunch

We gaan lunchen bij Vis Mediterrannee op nummer 71. Eerst een gesprekje over de zaak en de straat en de mogelijkheid tot een terrasvergunning. Nu mogen er nog geen tafeltjes op de straat staan, terwijl ons dat nu net zo heerlijk leek in de zon. Voor een terrasvergunning moet je eerst een horecavergunning hebben. Nevin vertelt dat het stadsdeel bereid is om te onderzoeken of het ook anders kan. We gaan achterin zitten in een blauwgeschilderde ruimte met een stuk of vier tafeltjes en krijgen een schaal voorgezet vol met gebakken kabeljauw, sardines, dorade, inktvis en gamba’s. Ernaast een schaal brood en een pittige saus. Geen bestek. Ik waan me weer even in Tanger, waar ik ooit met een gezelschap een schaal fruits de mer at die bijna net zo groot was als de tafel. Om ons heen zitten gesluierde en ongesluierde vrouwen en kinderen achter schalen vis. Een aanrader. We storten ons op de vis en zijn weer vriendinnen in plaats van de wethouder en de conservator.

Data: iedere zaterdag in mei, juni, juli en augustus (behalve 27 augustus)
Startpunt: Buurtlocatie Javastraat 111
Tijd: 11.00 uur – 12.00 uur
Prijs: gratis