Asgul in de Javastraat
Asgul gaat met zijn klanten mee, letterlijk
In 1991 begon Receps broer een klein naaiatelier. In 1994 kwam Recep erbij. Hij heeft het vak in Turkije van een kleermaker geleerd. ´We vermaken alles wat je vraagt; vergroten, verkleinen, ritsjes inzetten, gordijnen maken.´ Op de vraag wie zijn klanten zijn, antwoordt hij dat ze 30 winkels hebben en dat van de particulieren 60 procent Nederlands is en 40 procent Marokkaans/Surinaams. ´Turken vinden het te duur,´ zegt hij. ´Die doen het liever zelf.´
Naaiatelier en stomerij Asgul
In 1991 begon Receps broer een klein naaiatelier. In 1994 kwam Recep erbij. Hij heeft het vak in Turkije van een kleermaker geleerd. ´We vermaken alles wat je vraagt; vergroten, verkleinen, ritsjes inzetten, gordijnen maken.´ Op de vraag wie zijn klanten zijn, antwoordt hij dat ze 30 winkels hebben en dat van de particulieren 60 procent Nederlands is en 40 procent Marokkaans/Surinaams. ´Turken vinden het te duur´, zegt hij ´. Die doen het liever zelf.´
Hij vindt zijn vak leuk, want hij is er goed in. Hij heeft het van een vakman uit Turkije geleerd. Dat veel Turken in Nederland een naaiatelier hebben, vind Recep niet verwonderlijk. ´In Turkije heb je vele confectiecentra waar voor bekende merken wordt genaaid. En toen de confectiecentra nog in Nederland draaiende waren, was zo´n 80 procent van de Turkse immigranten er werkzaam. ´
Asgul gaat met zijn klanten mee, letterlijk. Toen Recep erbij kwam, is hij meteen begonnen met flyeren. En dat heeft geholpen; zijn klantenkring werd groter. Er kwam steeds meer clientèle uit Amstelveen. Daarom besloten ze daar een filiaal te openen. In Zeeburg daarentegen gingen veel van zijn afnemers naar IJburg verhuizen. Een reden voor Recep om aldaar een atelier te op te zetten. ´In het begin ging het er goed. We moesten heel veel gordijnen maken. Maar nu is er niet zo veel meer te doen.´
In 2006 hebben ze hun vestiging op de Javastraat verbouwd, met goed resultaat. De ruimte is groter omdat ze de achtertuin hebben meegenomen. Op de vloer liggen mooie plavuizen en als je aankomt, zie je een blinkende etalage waar antieke naaimachines staan en een paspop met een zelfgemaakt colbertje. Daarboven prijkt in groene letters ´Asgul Naaiatelier en stomerij´. Er werkt nu vijf man. En als het druk is, komen zijn vrouw en schoonzus ook helpen.
Op de vraag of hij de straat heeft zien veranderen, antwoordt hij ja. Het is nu heel mooi gemaakt, met a.o. de verbrede stoepen. Maar hij vindt het jammer dat de winkels allemaal hetzelfde zijn. ´Je hebt hier groente-, bakkerswinkels en stomerijen. Ik mis kledingwinkels en schoenenwinkels. ´Vroeger was de variëteit groter en zaten er ook meer Nederlandse winkels tussen. ´
