Documentaire Winckel 213
Documentaire over de sluiting van één van Amsterdams laatste fourniturenzaken.
De documentaire Winckel 213 van Jan Scholte is in het Amsterdam Museum in premiere gegaan in aanwezigheid van de medewerkers van de winkel en heel veel vroegere klanten. De film is opgedragen aan Corrie van Dijk die kort na het sluiten van haar winkel is overleden.
Winckel 213 was een bijna 70 jaar oude degelijke fourniturenzaak in Amsterdam. Vanuit de hele regio kwamen klanten voor unieke knopen, gespen, stoffen, band en vingerhoedjes naar de Ceintuurbaan 213 in Amsterdam. Je word er vakkundig geholpen door degelijke dames. Efficiënt, met gratis advies en een grap en een grol na. Maar, na 70 jaar ‘kwaliteit voor weinig’ moest de Winckel noodgedwongen sluiten.
In de documentaire volgen we Corrie van Dijk (75), eigenaresse en dochter van de oprichter Jan van Dijk († 1973). Corrie is geboren in Winckel 213. Ze is nu grijs, klein en pittig en heeft een geheel eigen bestuursmodel voor de Winckel. Iedereen is gelijk, niemand is de baas en zij beslist. Echter in alles wat zij doet, privé en zakelijk, voel je nog steeds de aanwezigheid van haar vader. Altijd maar de vraag of ze het wel goed doet. Hij is al 35 jaar dood maar nog immer prangend aanwezig: Corrie van Dijk, is nog steeds de dochter van Jan van Dijk.
En we volgen Rietje (57), Corrie’s steun en toeverlaat. Deze flamboyante Amsterdamse is 25 jaar geleden voor een dagje ingevallen en nooit meer weggegaan. Rietje en Corrie hebben een ‘Winckel huwelijk’. Enerzijds vormen zij een geoliede machine, ze vullen elkaar naadloos aan. Maar apart van elkaar hebben ze totaal tegenovergestelde leefstijlen en meningen.
Winckel 213 had een grote sociale functie. Het publiek was zeer divers: arm en rijk, jong en oud, allochtoon en autochtoon. Ze kwamen kijken, soms kopen, soms hangen en genieten van de sfeer, de rituelen en handigheidjes van de gestaag doorwerkende dames. Handen en mond bewogen continu en even snel bij de dames van de Winckel. Verder was zowel de klantbenadering als de prijsstelling ‘vintage Corrie’: de service is vooroorlogs hoog en de prijzen zijn oneigentijds laag.
Maar begin januari deelt Corrie tussen koffie en afwas ook haar bestuursmodel mee dat ze Winckel 213 gaat sluiten. Er komt een nieuwe huurbaas met een nieuwe huurprijs en die kan ze nooit opbrengen. Het personeel accepteert het in berustende wijsheid. De klanten zijn verbijsterd en verdrietig’. Dit soort winkels vind je niet meer, en het komt nooit meer terug”. Het is de teloorgang van een niet terug te draaien tijdperk. Een typerende ontwikkeling gelijk opgaand met het verdwijnen van de naoorlogse wederopbouw generatie.
In diezelfde maand begint de opheffingsuitverkoop. Sluiting is gepland ‘als het op is’. De Winckel wordt nu dagelijks overspoeld met zoekende, graaiende, verdrietige klanten die hun slag slaan ‘nu het nog kan’. Soms liefhebbend sentimenteel, soms verbijsterend inhalig en tot op de centen nauwkeurig afdingend op de 50% uitverkoopsprijs.
Rietje en Corrie hebben het er moeilijk mee. De troep, de chaos, de te volle Winckel, de hebberigheid en de immer terugkerende vraag. “Wanneer en waarom gaan jullie echt dicht?” De aftakeling is voelbaar en wordt ook steeds zichtbaarder. Corrie verkoopt zo rigoureus, dat ze sommige klanten tijdens de uitverkoop ook al het meubilair laat kopen, slopen en meenemen. Aan het eind van de dag verzuchten ze: “ik vind er niks an”. Ze ploegen echter nog weken door en proberen wanhopig hun ‘Winckel 213 waardigheid’ te behouden.
1 mei. De laatste dag. De eens zo volle Winckel is leeg en kaal. De schappen zijn leeg. De bijzondere meubels, de antieke kastjes, de 4 meter lange majestueuze knopenkast; alles is verkocht. Wat rest wordt door de dames gepassioneerd en eigenhandig gesloopt. Een opkoper neemt de allerlaatste spullen mee. Rietje vertrekt eerder. Ze weet niet waar ze morgen werkt, ze heeft nog niets. Corrie sluit voor de laatste keer af en gooit de sleutels door de brievenbus naar binnen. Voor de etalage langs loopt ze naar de tramhalte. Een tocht die ze 70 jaar lang gemaakt heeft.
Lees meer over de Winckel op deze site.
Tekst: Jan Scholte (regie en productie)
De DVD van de documentaire " Winckel 213" is te bestellen door overmaking van 17,95 op 7365677 ovv DVD ” Winckel 213″ plus adres en woonplaats . De DVD wordt dan per omgaande naar u verstuurd.
Bijdragen
AM
AMReacties (5)
Reacties (5)
Leonie
Winckel 213 voorheen 't Winckeltje
Als directe kleinzoon van Jan van Dijk wil ik graag reageren en het volgende corrigeren in dit verhaal,
Het vermelde verhaal is gedeeltelijk geromantiseerd en niet geheel correct,
De winkel is ontstaan en opgericht door mijn grootouders Jan van Dijk en zijn vrouw Catherina van Dijk-Schippers voor de oorlog elders in Amsterdam en verplaatst naar de Ceintuurbaan 213 in 1946, het gezin van Dijk leefde met 5 kinderen boven het Winkeltje en werdt geleid door mijn beide grootouders, ergens in de jaren 60 werdt er uitgebreid met een tweede winkel in de Fannius Scholtenstraat in Amsterdam West, toen in 1966 mijn grootmoeder overleed stond opa er alleen voor en werdt de winkel geleid door personeel daar mijn grootvader meerendeels door zijn overgewicht aan zijn stoel gekluisterd was, de winkel had toen een kassa-dame, de altijd vrolijke Jo Schuitemaker beter bekend als Juffrouw Jo en een aantal winkel meisjes, na de dood van Jan van Dijk in 1974 werdt de winkel voortgezet door de twee zussen van Corrie van Dijk, Sjaan en Stien met hulp van hun broer Gerrit van Dijk, in de jaren die volgde werdt er zelfs nog uitgebreid naar het pand ernaast (Ceintuurbaan 211) en een in een landelijke lokatie in de vorm van de Dorpstraat in Wilnis, nadat in de mid-jaren 80 de zaken wat minder gingen en de gezondheid van een van de zussen Stien achteruit ging werdt besloten in een reorganisatie, de winkel in de Fannius Scholtenstraat werdt gesloten evenals de winkel op Ceintuurbaan 211, een jaar daarna toen het financieel niet meer correct om 3 families te onderhouden viel het doek voor 't Winckeltje, de oudste zus Sjaan besloot om de winkel in het landelijke Wilnis voort te zetten, zus Stien trok zich terug, broer Gerrit verdween geheel en zus Corrie verscheen ten tonele om de winkel op de Ceintuurbaan 213 een doorstart te geven, voorwaarde was dat de naam "t Winckeltje" niet meer gebruikt kon worden,
Hierbij is dus het resultaat dat Corrie van Dijk in 1984 of 1985 de naam toe veranderde naar "Winckel 213" en de zaak heeft geleid tot het laatste ogenblik, dit alles prachtig weer gegeven in de documentaire van Jan Scholte,
Ik heb pas enkele dagen geleden het bestaan van deze documentaire ervaren en vondt dat na het lezen van de begeleidende tekst dat het verhaal indien verteld tenminste vollediger en correcter diende te zijn,
Jordy
Rekenen
Jammer van deze winkel, waar ik vaak kocht.
Maar alles gaat voorbij.
Kennelijk is het goede rekenen ook voorbij gegaan. Volgens mij bestaat iets 62 jaar wanneer je in 1946 begint en in 2008 ophoudt en niet 70, zoals in het artikel staat.
Re: Winckel 213 = 't Winkeltje?
Ja dat was dat winkeltje 213 was volgens mij het huisnummer
Re: Winckel 213 = 't Winkeltje?
Ja dat was dat winkeltje 213 was volgens mij het huisnummer
Winckel 213 = 't Winkeltje?
Ik was op deze website aan het zoeken naar een zaakje dat ik kende als 't Winkeltje. Ik werd daar in mijn jeugd in de jaren 50 regelmatig naartoe gestuurd door mijn tante, die bijna alle kleding voor onze familie zelf naaide. Ik liep dan van de Weesperzijde over de Amstelbrug naar de Ceintuurbaan waar even verderop aan de rechterkant, tegenover de Willibrorduskerk, 't Winkeltje gevestigd was. Het was een heel klein zaakje waar men, behalve fournituren, stoffen en alles wat nodig was om kleding te maken, ook wel eens servieswerk of andere huishoudelijke artikelen verkocht. Ik vraag mij af of het winkeltje dat ik me herinner dezelfde zaak is als Winckel 213 aan de Ceintuurbaan?