Zanger met groene hoed kwaad op mijn zusje
Slotermeerlaan jaren 50
Waarom ons gezin nooit meer platen bij meneer Hans Gruenhut ging kopen
Onderin de "verfdoos" aan de Slotermeerlaan was de grammofoonwinkel van de heer Hans Gruenhut gevestigd. We liepen daar vaak langs op weg naar de Vana.
Mijn moeder kende de grammofoonplatenhandelaar als iemand die wel eens op de radio zong. Duits, Weens repertoire.
Op Amazon kom ik nu een cd tegen waarop hij in de jaren Dertig 'Schwule Musik' uit Berlijn zingt.
Misschien was de heer Gruenhut dus een soort Buurman Boordevol als Ja Zuster Nee Zuster. Zo gedroeg hij zich namelijk wel. Mijn zuster, zusje toen nog, trok als peuter een enorme luidsprekerbox om, die bij de "meneer met de groene hoed" (die hij ooit ophad) voor de deur vrolijke muziek stond te spelen. Die klanken verstomden toen de box wankelde en voorover tuimelde. Meneer Gruenhut stormde met schuim om de mond tevoorschijn vanuit het donker van zijn winkel en dreigde enorme schadeposten op ons te verhalen... omdat mijn moeder mijn zusje niet in toom kon houden. ...en dat het een schande was dat "kinder undsoweiter undsoweiter."
Het Duitse accent. 15 jaar na de oorlog, maakte het allemaal niet veel prettiger om de tirade aan te horen. Eigenlijk weet ik niet of mijn moeder inderdaad iets betaald heeft. Waarschijnlijk niet en was er ook niks ernstigs aan de hand. Wel weet ik dat we in het vervolg met een grote boog om de grammofoonplatenwinkel heen liepen. En dat mijn vader platen in het vervolg kocht bij Radio Bezemer (ook weer zo'n fascinerend vreemde naam) op de Vijzelgracht, waar hij in de buurt bij de de HBU werkte.
Bijdragen
AMReacties (1)
Reacties (1)
Ich liebe Hans Gruenhut
Na een uitzending van Top of Flop rende ik de volgende dag naar de winkel van Hans Gruenhut aan de Slotermeerlaan. Helaas had hij Its all over now van The Rolling Stones nog niet binnen, die komt volgende week. Als troost kreeg ik een ansichtkaart van Francoise Hardy, die ik nog steeds koester. En hij verkocht me de eerste van The Band, zonder hoes. Dolgelukkig was ik dat Hitweek een aktie was gestart om dit mogelijk te maken, aanvankelijk zouden we moeten wachten tot de hoes gedrukt was. Bij de plaat zat een bon die enige tijd later kon worden ingeleverd voor de hoes. Ook had hij een rek met platen zonder hoes, voor 5 gulden kocht ik Muddy Waters en andere grootheden die mijn liefde voor de blues voor eeuwig vestigden.