Witte fresia's en rode rozen

Bloemist van Luin, Witte Fresia’s en Rode rozen
Mijn hele leven woon ik op de Oostelijke Eilanden met als middelpunt De Oosterkerk.
In mijn jeugd zijn wij verhuisd van eiland naar eiland, eigenlijk van straat naar straat. Het gevolg is dat ik 80% van de toen bestaande winkeltjes ken maar in hoofdzaak van Kattenburg waar ik na mijn trouwen ben gaan wonen. De volledige afbraak van die buurt maakte dat de buurt steeds meer ging leven onder de oud bewoners die toen allemaal moesten vertrekken en nu nog staan er heel veel met elkaar in contact in deze computertijd. Een grote reunie in Oktober is daar het bewijs van.

In de winkelstraat van Kattenburg kwam je iedereen tegen want er waren welgeteld zo’n 96 winkeltjes waaronder ook een bloemist. Bloemist van Luin in de Kleine Kattenburgerstraat 71 heeft in het volgende verhaal een rol gespeeld. Hij had namelijk voor mij een prachtig bruidsboeket gemaakt, witte fresia’s en rode rozen en daarbij de nodige corsages. Mijn toekomstige man heeft op de bewuste dag het boeket opgehaald en heeft driehonderd meter verderop,op Wittenburg, bij ons aangebeld. Als het boeket kon spreken zou hij het volgende verhaal mee kunnen vertellen:

Mijn trouwdag, 21 December 1961
Als je op Wittenburg woonde had je niets op Kattenburg te zoeken en andersom, behalve als je trouwde met een rasechte Kattenburger. En wat was er mooier om je eiland met familie en vrienden even te verlaten, in een rondvaartboot, om via het IJ naar de “Oude Zijds” te varen en te trouwen in het oude stadhuis.

De hele dag was goed georganiseerd met een receptie aan de Amstel, een bezoek aan mijn werk "Van der Vliet en de Jonge" aan de grote Bickerstraat (ook aan het water) en als klap op de vuurpijl het grote bruiloftsfeest in een zaaltje op een eerste etage op de Laagte Kadijk. We werden ingehaald, dat betekent dat alle gasten luid zingend een triomfboog droegen waar wij onderdoor liepen. Nou was de oorlog nog maar vijftien jaar geleden en iedereen wist van iedereen nog wel iets uit die tijd. Zo ontstond er op het feest een praatje dat een bandlid van de door ons ingehuurde band “fout“ was geweest in de oorlog en alle ooms van beide families waren tijdens de oorlog in het leger geweest en hadden die in al zijn facetten meegemaakt.

Samen met het "Roerig Volkje" van Kattenburg brak er een nieuwe oorlog uit op de Laagte Kadijk. Een oom dook over twee tafeltjes zo het drumstel in om het foute bandlid te grazen te nemen. Al het glaswerk en de hapjes vlogen door de lucht. Een grote vechtpartij!
Opeens had iedereen wel iets om over te vechten met iemand anders. Onze vrienden, jonge sterke kerels van net als wij in de twintig, gooide de meest lastige dronken mensen gewoon van boven naar beneden de trap af. Mijn schoonvader wilde twee vechtende mensen uit elkaar halen maar hield er een enorm blauw oog aan over. Het prachtige moderne kapsel van mijn schoonzusje veranderde in een lachwekkend bouwwerk, nadat ze was flauwgevallen en een glas water in haar gezicht had gekregen. Vijf 5x8 wagentjes (politie) kwamen met loeiende sirenes voor de deur en stormde met zo’n twaalf man de trap op en probeerde alle partijen te sussen .

Ik werd met mijn trouwjurk over mijn arm naar Kattenburg afgevoerd en voor de deur afgezet waar ik geen sleutel van had. Ik heb ongeveer een uur in de kou gestaan. Dat was mijn huwelijksnacht!!

De naaste familie (met heel veel dronkemanstranen) hebben later thuis het nog een beetje gezellig proberen te maken. Kattenburg had er weer een mooie roddel bij.

Er was veel schade, menig tafeltje en stoeltje sneuvelde. Ook het glaswerk en het drumstel moesten vergoed worden. De schade bedroeg evenveel als het hele feest .

Elly van Mourik.