Tuimelraam

ik herrinner mij nog dat mijn liefste tante op de zeedijk woonde heel wat jaren heeft zij doorgebracht op een zolderkamer vlak bij de kolk het nummer weet ik niet meer,
ik weet wel nog dat ik er vaak zondags kwam vanuit oost om mijn zakgeld te halen ,meestal lagen zij en ome frenk nog op bed omdat tante trus nog altijd savonds werkte in de kroegen die ze ook overdag nog schoonmaakte
zee en rijnvaart aan het einde van de dijk naast de kapel
monterpernas en de drie katten .
en als er kermis was op de nieuwmarkt dan was er feest zeker voor mij want dan waren tante en ook heel gul meestal kwam ik er dan vandaan met tien gulden wat in die tijd bijna een dagloon was voor een normale arbeider,later verhuisde tante naar de gelderse kade ,eindelijk kreeg ze haar eigen woninkie op 1 hoog bijna aan het einde,
daar slaat zij haar laatste jaren tot die verschikkelijke avond ,ze waren nog even ergens een bakkie wezen halen en de hond een hele liefe boef was thuis gebleven wat bijna noit gebeurde want het was hun kind.
toen ze aan kwamen lopen zagen ze vanaf een afstand de vlammen uitslaan uit 1 van de panden en dachten dat het hun huis was ,tante was helemaal in paniek vertelde ome frenk later en ze was zo heftig geschokken omdat ze dacht dat het haar huisje was en haar hond ,ze kreeg ter plekken een hartinfart en er was geen redden meer aan ,ze is dan ook ter plekken overleden het einde van een madam die bijna haar hele leven op de dijk door had gebracht en voor mij gewoon de aller liefste was samen met ome frenk die ik ook nooit zal vergeten.hetb ergste was nog het was niet hun huis hun huis lag drie portieken verder maar een troost is ze heeft een heel fijn en bewogen leven gehad op de tijd met kennissen zoals ome frits adriaanse (frits van de wereld) paul wilkens (pistole poultje) zwarte willem max willy mona taante bep en ach die vele anderen die ik mij nog herrinner als ik een kroeg binnen stapte een meteen altijd wel van iemand hoorde heeee pikkietrusie is daar of daar want iedereen wist alles van elkaar
ik heb na de begravenis nooit meer terug kunnen gaan naar de dijk ik heb het een keer geprobeerd maar er kleefde teveel herinneringen en liefde en verhalen aan vast ook aan mijn tijd dat één van mijn meisjes bij mona in de ouwe kennis steeg zat samen met dikke willy zoals ze indertijd werd genoemt zij was zamen met max een lange slungeligge bloed pooier die zijn fikke niet thuis kon houwe
en dat sort herinneringen konden mij nietmeer terug laten gaan naar mijn ouwe vertrouwde dijk waarom de kop het koffiehuis zat en vlak bij de kop de tent van bep van beren die ik ook vanuit mijn jeugt nog heb mogen meemaken
maar ja de dijk is niet meer en ik denk er soms met weemoet aan terug maar kan er niet meer komen
jammer heb er de mooiste tijd van mijn jeugd gehad niet in het laatst door tante truus en ome frenk die schatten van mensen met een hart van goud voor de hele buurd
groeten allemaal